Het werd een overwegend kletsnatte Trappistentocht, die desondanks de verwachtingen van de deelnemers inloste.
Nog maar net onderweg tijdens de eerste rit teisterde een felle regenbui ons in het centrum van Antwerpen en belette ons het zicht op de Groenplaats en Onze-Lieve-Vrouwetoren. In de voetgangerstunnel naar Linkeroever werkte de lift niet en werden de koersfietsen dan maar in de stijl van de ware veldrijder over de roltrap gehesen. Enig lichtpunt die namiddag: net voor het veer ons over het Kanaal Gent - Terneuzen loodste, scoorde Lukaku tegen Ierland. Door pech, regen en de tegenwind werd het schema van de eerste rit niet gehaald en misten wij de tentoonstelling in Roeselare, maar niemand die daar om maalde na een verregende rit van 155 km.
De volgende dag verliep droger zodat de deelnemers konden genieten van schitterende vergezichten in het West-Vlaamse heuvelland, waarna sommigen zich naar hartelust konden uitleven op een droge wielerpiste in Roubaix, een eerste hoogtepunt. In Doornik werden wij getrakteerd op keiharde festivalmuziek op de Place Saint-Pierre voor het hotel, waar de automatische deursloten het lieten afweten. Voor wie het nog niet besefte: wij zijn in Wallonië.
De derde dag, op weg naar Chimay, gingen de hemelsluizen helemaal open en smolten de remblokjes als sneeuw voor de onzichtbare zon. Ondanks het heerlijke gebak van Marleen, de lekkere frietjes en mayonaise onderweg, bereikten de deelnemers onderkoeld en dooreengeschud tijdens de laatste hectometers het hotel. Sommigen begonnen op hun vrouw te roepen terwijl anderen genoten van een warme, verkwikkende douche.
Ook op dag vier bleef het niet droog maar het bezoek aan de abdij van Orval, het Versailles onder de kloosters, maakte veel goed: wij spotten er twee cisterciënzer monniken in de abdijwinkel. Tijdens de laatste beklimming naar Izel raakte een duo het spoor bijster maar met spirituele hulp, de lokroep van een trappist en de onvermijdelijke frietjes kwamen ook zij terecht in het prachtige hotel aan de boorden van de Semois.
De vijfde dag werd een rit voor de klimmers die gelukkig grotendeels droog verliep op de steile en smalle wegen doorheen de valleien van de Lesse en de Ourthe. Er stond geen rem op de Rochefort tijdens de degustatie: de zes, acht en tien gingen vlotjes binnen op de abdijzolder. Het leven kan toch mooi zijn: in La Vie est Belle konden wij mee genieten van de overwinning van de Belgen, die zich kwalificeerden voor de achtste finales op het EK Voetbal.
Terug op de fiets voor rit zes. Die kondigde zich heet en zwoel aan, met als laatste noemenswaardige hindernis de oversteek van de Maas, waar de bevoorrading in de buurt van het mooie kasteel van Jehay voor wat verwarring zorgde. Blijkbaar had ook de gps last van de warmte want tijdens het doorkruisen van Zuid-, Midden- en Noord-Limburg smeekten niet alleen de fietskettingen maar ook de kelen om gesmeerd te worden: een stoeterij in de omgeving van Peer bracht uiteindelijk soelaas. In Hamont wachtte ons nog een leuke en interessante ontmoeting met de uitbater van de plaatselijke cinema: het podiumbeest in een aantal van ons werd wakker.
Tijdens de laatste rit waren wij in de Noorderkempen getuige van het noodweer: de schade aan daken en de overgelopen grachten waren ontelbaar. Gelukkig was er ook goed nieuws: in Retie was die nacht Mila geboren, dochtertje van de uitbater van het café waar wij voor het laatst de voedzame yoghurtpotjes nuttigden. In de abdij van Westmalle konden wij in absolute stilte het samenspel van de fijngestemde en hoogbejaarde monniken tijdens de none live meemaken, nog een hoogtepunt. Met de meet in zicht leken de resterende kilometers langer te duren maar gezond en veilig bereikten wij onze ankerplaats in Mechelen, waar het Grote Keizersbier een waardige afsluiter van onze tocht vormde. Het weerzien van de partners, familie en supporters was hartverwarmend en het afscheid hartelijk.
Echter niet getreurd, dit najaar plannen wij een terugkomdag waarin wij de opwindende filmpjes van Polle (alias François Everaerts) en de stoere actiefoto's van Marc vertonen, de schitterende prijzen uitreiken aan de dames die met een paar trappisten voorsprong de quiz wonnen en alle deelnemers, partners, volgers, mecanicien, kopmannen, helpers en sponsors bedanken. Amen
